از ابى عباس عبدالله بن عباس م روایت است كه گفت: ُنْتُ خَلْفَ النَّبِیَّ ص یَوْماً فَقَالَ لِی یَا غُلاَمُ، إِنِّی أُعَلِّمُكَ كَلِمَاتٍ: ((احْفَظِ اللهَ یَحْفَظْكَ، احْفَظِ اللهَ تَجِدْهُ تُجَاهَكَ، إِذَا سَأَلْتَ فَاسْأَلِ اللهَ، وَإِذَا اسْتَعَنْتَ فَاسْتَعِنْ بِاللهِ، وَاعْلَمْ أَنَّ الأُمَّةَ لَو اجْتَمَعَتْ عَلَى أَنْ یَنْفَعُوكَ بِشَیْءٍ لَمْ یَنْفَعُوكَ إِلاَّ بِشَیْءٍ قَدْ كَتَبَهُ اللهُ لَكَ، وَإِنْ اجْتَمَعُوا عَلَى أَنْ یَضُرُّوكَ بِشَیْءٍ لَمْ یَضُرُّوكَ إِلاَّ بِشَیْءٍ قَدْ كَتَبَهُ اللهُ عَلَیْكَ، رُفِعَتِ الأَقْلاَمُ وَجَفَّتِ الصُّحُفُ)).

(رَوَاهُ الْتِّرْمِذِیُّ وَقَالَ: حَدِیثٌ حَسَنٌ صَحِیحٌ).

و در روایتى غیر از روایت ترمذى آمده است: ((احْفَظِ اللهَ تَجِدْهُ أَمَامَكَ، تَعَرَّفْ إِلَى اللهِ فِی الرَّخَاءِ یَعْرِفْكَ فِی الشِّدَّةِ، وَاعْلَمْ أَنَّ مَا أَخْطَأَكَ لَمْ یَكُنْ لِیُصِیْبَكَ، وَمَا أَصَابَكَ لَمْ یَكُنْ لِیُخْطِئَكَ، وَاعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مَعَ الصَّبْرِ، وَأَنَّ الْفَرَجَ مَعَ الْكَرْبِ، وَأَنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً)).

روزی پشت سر پیامبر ص بودم، پیامبر ص فرمود: ای جوان! من چند كلمه را به تو مى آموزم: خدا را نگه دار تا او تو را نگه دارد ؛ به خدا روى آور تا او را در برابر خود بیابى ؛ هرگاه خواهش و نیازى دارى، از خدا بخواه، و هرگاه یارى و كمك خواستى، از خدا یارى بخواه، و این را یقین بدان كه اگر همه امت جمع شوند تا به تو سودى رسانند، نتوانند رسانید، مگر آن چه كه خدا براى تو نوشته باشد، و اگر همه امت جمع شوند تا به تو زیانى برسانند، نتوانند رسانید، مگر زیانى كه خدا بر تو نوشته باشد ؛ قلم هاى سرنوشت برداشته شده و نامه ها خشك گشتند.

و در روایت دیگر: به خدا روى آور تا او را در برابر خود بیابى، خودت را در ناز و خوشى به خدا بشناسان تا خدا تو را در سختى و مشقت یارى كند، و این را یقین بدان كه آن چه براى تو نبود، به تو نرسید، و آن چه براى تو بود، ممكن نیست به تو نرسد، و این را نیز بدان كه یارى خدا همراه با صبر و شكیبایى است [اگر صبر پیشه سازى، خدا تورایارى رساند] و همراه هر سختى، گشایشى است، و با هر دشوارى، آسانى.